Michał Świgoń w newsletterze z Histmag.org pisze tak:

PS. Staram się, żeby wysyłane przeze mnie listy były ciekawe i wartościowe. Ale jestem tylko człowiekiem i zdarza mi się czasem coś zepsuć. Jeśli uważasz, że tak stało się tym razem, proszę, napisz mi o tym – spróbuję się czegoś nauczyć na własnych błędach. Jeśli zaś pragniesz usunąć się z bazy adresatów (składającej się wyłącznie z osób, które kiedykolwiek rejestrowały się na stronach „Histmag.org”), odeślij ten mail do mnie. Wykasuję Twój adres z naszej bazy i dam Ci o tym znać.

Z punktu biznesowego uważam, że ten zapis jest za długi, za miły i normalnie by nie działał. Jednak z uwagi na:
a) grupę docelową
b) charakter pisma

jest to na miejscu.

Budowanie relacji w tego typu serwisach jest łatwiejsze, bo obie strony nie są obciążone kanonami zachowań oraz obie strony zdają sobie sprawę z bezinteresowności całego przedsięwzięcia (tj. oni robią magazyn za darmo z pasji, ja go czytam za darmo, bo lubię).

Dlaczego Michał wybrał taką formę, zamiast krótkiego komunikatu „Jeśli nie chcesz otrzymywać…, to…”?

Odpowiedź nie jest zaskakująca:

Chodzi o budowanie pewnej swojskości i bliskości z Czytelnikiem, a nie osiąganie konkretnych efektów biznesowych. Nie spotkałem się z tym, żeby ktoś mnie zrugał za pytanie o przyczynę wypisania.

Oczywiście to też jest problem, na ile wtedy ludzie piszą o wiarygodnej przyczynie, a na ile po prostu chcą być mili. Ale wiesz, nawet jeśli odpowiedź jest mało wiarygodna, to przynajmniej zostanie dobre wrażenie przy pożegnaniu – i może jeszcze kiedyś wrócą albo choć będą mieli o nas dobre zdanie. Taka przynajmniej miała być idea.

Patrycja Kierzkowska